Melankolik Satırlar

Kirli Kral Mesaj Sayısı : 87 Kayıt tarihi : 01/04/07

sen...
kalp kapakçıgı yırtıkken...
aptallıgın en yüksek rakımında düşleriyle sevişen...
içi kırmızıya bulanmış bir kadının...
uçları kırık tırnaklarıyla dokundukça...
hep kaçan kopkoyu çorabı...
sus!

herhangi olmayan bir sokak boşlugunun tenhalıgında , yüzlerimizin çarpışma ihtimalini beklemenin saçmalıgından...
daha budalayım.

hiç hissetmedigin bir yerin miydi dokunmaya uzandıgım yoksa hiç aglamadıgın bir şey miydi anlatmaya çalıştıgım..?

Kirli Kral Mesaj Sayısı : 87 Kayıt tarihi : 01/04/07

damarlarımdan..
bakarsın da göremezsin hani...
tutar seni,ayılamazsın...
bu gerzek bahanenin ipini çek...dur...ve...
sevemedigin kadar koşaradım kaç yine sol tarafımın aciz agrısından...
sen...
adsız kahraman...
bütünümken yine yarım bıraktıgın kadar beni...
aglamıyorum..
aglamıyorum..
aglamıyorum...
siktir et artık sarhoş cümlelerimi.

Mesaj Sayısı : 58 Kayıt tarihi : 02/04/07

vay anam vay Ahmet Selçuk İlkan'lar basmış burayı. Du ben de aşk şiirlerimi gonderem bare buraya ama çalmaq yoq he Razz

Mesaj Sayısı : 29 Kayıt tarihi : 01/04/07

edebiyat parçalamısın xar bende mi göndersem napsam şiirlerimi gerçi sonna kızlar okuo aşık oluolar filan neme lazım lol!

Kirli Kral Mesaj Sayısı : 87 Kayıt tarihi : 01/04/07

umut dogurmak için hayatla korunmasızca,kanrevan sevişmiş bir bakireyken o..daha ilk terli sevişmede yırtılmışken düşlerinin zarı..sancılı düşüncelerin yatagında kıvranırken..sonsuz bir şimdide düş'ük yapan o..ölü dogan sevinçleri içine gömen o.. o son kadın

Mesaj Sayısı : 58 Kayıt tarihi : 02/04/07

[i]Yok be güzel hata ettim, tutup şap diye öpmeliydim o küçücük ağzından avuçlarıma alıp yuvarlacık yüzünü.. Ya iteleyip, terslerdin. Ya da...

Kirli Kral Mesaj Sayısı : 87 Kayıt tarihi : 01/04/07

Neden bu kadar çok sevdirdin kendini yar ? Neden…Gittin ama hala içimde kanıyor adın.. Unuttun ama hala içimde kırılıyor hatıraların… Neden bu kadar çok sevdirdin kendini ? Adımı dudaklarına almazken, niye ben hala senin adınla başlıyorum sensiz sabahlara ? Niye ? Sen sevgimi pişmanlıklar tek tek yakarken, ben niye hala gülüşlerini katıyorum puslu yarınlarıma ? Niye.?.

Senle başlayıp benle biten cümleler kur bana… Gittiğin halde niye kanıyor kelimelerim ? Neden sevgili.? Sana ne yaptım ben ? Sana ne yaptım ki bu ayrılığı, bu sessizliği reva gördün bana ? Seni sevmekten başka ne yaptım sana ? Geleceğini mi çaldım, hayallerini mi kararttım..? Seni sevmekten öte, yüreğimi sana vermekten öte sana ne yaptım ki. ? Neden bu kadar sevdirdin kendini sevgili ?

Neden ? Ben bu satırları gözyaşımda tasdiklerken, sen sıradan bir yazıymışçasına yüreğinle susacaksın. Ahizeyi kaldırıp sesinden “ iyi misin “ cümlesini geçmeyecek bir merakı bile hak etmedim değil mi ? Hadi söyle…Ahizeyi kaldırıp bir iyi hal sormak bile bu kadar zor mu sevgili.. Aşk kelimeleri istemiyorum artık.. Sadece telefonda söylenilecek en küçük bir kelimeyi bile duymaya razıyım. Yeter ki senin yüreğinin sıcaklığını taşısın kelimeler.. Hiç gelmeyeceksin biliyorum..Sen olmayacaksın ama güneş hep sensiz inecek perdelerime. Baharlar gelecek avuçlarıma.. Ama hep sen bende kanayan yara olacaksın. Senden sonra hiç kimseyi sevmeyeceğim . Hep senin gülüşünü anımsayacağım. Hep senin sözlerini..Sana ait bir şeyler arayacağım…Ama hep vazgeçeceğim. Seni hatırlatan kelimeler arayacağım satırlarında.. Hiçbir kadını sevmeyeceğim…Çünkü her kadın da seni arayacağım..İşte bu yüzden, seni sensiz yaşatacağım….Sana söz sevgili, seni sensiz büyüteceğim sisi eksik olmayan sabahlarda.. Gittiğin günden beri gözümden tek bir gözyaşı akmadı…Kirpiklerimden akan sadece yüreğimdi.. Sensiz biten her gece yüreğimden bir parça koparıp kapına bıraktım..Bağırdım sensiz gecelere.. Seni bu kadar çok sevdiği için küfürler savurdum kendime.. Yerden yere vurdum kalbimi. Kör bıçaklar biledim yüreğimin senle başlayan kelimelerinde. Susmayı denedim bir de unutmayı..Ama hiçbir zaman ibi “ seni sevmiyorum “ diyemedim..Çünkü, ben seni unutmak için sevmedim ki… Biliyorum gelmeyeceksin. Hayat boyu sensizlik duracak aramızda. Ellerimiz hep ayrı dağlara uzanacak, sırtlarımız hep ayrı duvarlara yaslanacak.. Ve biliyorum bu satırları okurken “ ben sana hiçbir zaman ait olmayacağım “ cümlelerini haykıracak yüreğinBiliyorum, sevdigim her kadın biraz sana benzeyecek. Gözlerinin içine baktığımda “ senin gözlerinin “ olmadığını görünce ölmeyeceğimi sanıyorsun…Offf lanet olsun ki senden bir daha yok ki.. Hiçbir zaman senin gözlerinde izleyemeyeceğim hayatı.. Hiçbir sabah senin sesinle uyanmayacağım. Hiçbir zaman omuzlarına başımı yaslayıp şiirler okuyamayacağım sana ….Kıyılarıma hep sensizlik vuracak… Biliyor musun seni en çok akşamları özlüyorum. Karanlık odamın ışıklarında senin gözlerin olmalıydı. Akşam iş dönüşü demir kapıda sen karşılamalıydın beni, dört duvar yalnızlığı değil ! Yorulmuş bedenim senin gülüşünle dinlenmeliydi. Huzur kokan ellerinden içmeliydim bir yudum suyu, senin gözlerinde bilmeliydim gül kokulu mutluluğu…Ama işte yine sensizlik var perdelerimde…Uykularım darmadağın..Göz çukurlarım hep ıslak…Yollarım ise hep sana ırak…Söyle bana sevgili neden bu kadar sevdirdin kendini ? Neden ?…. Bak yoksun yine.. Yüreğim kanıyor yüreğim ! Seni çok sevdim sadece… Ama bilmedin… Ama yüreğimde sana akan çığlıklarımı hiç silmedin… Ama sana ağlayan kelimelerimi hiç görmedin…. Belki de ben sevgiyi hiç haketmedim….Seni de, sevgine de haketmedim…Belki de bundandır gidişin.. Belki de isteklerini veremedim.. Belki de tamamlayamadım seni. Çünkü ben hep yamalıydım ve bir o kadar yarım…İyi bir gelecek vaat edemedim..Süslü kelimelerden öte sana varlığımdan öte bir şey veremedim. Belki de gözümü kırpıp ayak uçlarına koyduğum bedenimin ölmesi yetmedi senin beni sevmen için.. Biliyorum, tek değerli değildir ama sana sadece yüreğimi verdim.. Sana verebileceğim tek şey vardı; o da yüreğimdi. Yüreğimi sana verdim…Varlığında yokluğunda sana aittir yüreğim…. Şimdi, gözyaşımla ıslanmış cümlelerimi şakağından vurup sensiz bir gecenin koynunda seni “ sensiz “ yaşamaya gidiyorum. Bir gece olsa da gel desem, biliyorum gelmeyeceksin.Gelemeyeceksin….Her zamanki gibi adınla başlayıp varlığında bitirdiğim bir gece olacak. Sensiz ve sessiz bir gece…Her zamanki gibi karanlığımı örteceğim üzerime ve kokunu arayacağım yastık kenarlarında.. Her zaman ki gibi ellerimi uzatacağım sana ama her zamanki gibi ellerim hep boşlukta kalacak… Ve sabah uyandığımda sensizliğini giyineceğim ceketimin üzerine. Seni gelecekmiş gibi aynalara bakacağım..Bir an evvel sana kavuşmak için nefes nefese koşuşturacağım şehrimin sokaklarını..Ama sokağımı dönüp kalabalıklara karıştığımda “ yine “ yokluğun karşılayacak beni..Hep aynı kaldırımda..Hep aynı sokak başında….Yine sen gelmemiş olacaksın….Boynumu “ yalnızlığına “ büküp yüreğimi kanatana kadar susacağım..Senin sustuğun gibi…. Haklısın…. Belki de sevilmeyi hiçbir zaman haketmedim… Sevildiğin halde sevmeyeceksin… Sana uzattığım her eli geri çevireceksin… Kırık testilerden boşalan hayatın ayak uçlarında Hep seni bekleyeceğim.. Gelmediğin her gün bir çentik atacağım Yüreğimin dilsiz duvarlarına… Belki de bir gün, Yokluğun omuzlarıma ağır gelir de Taşıyamazsam seni, Ölümün soğuk namlusunu dayarım Sensizliğin şakağına.. Kimbilir… Keşke “ sensiz hayat” ; Seni sevmek kadar güzel olsaydı; İşte o zaman sensiz hayatı delice sevebilirdim.. Keşke; ölüm, Seni unutmak kadar zor olmasaydı.. Gittiğin gün tek kurşunla ölümü dudaklarından öpebilirdim… Ama ne sensiz yaşanılan hayatı adı var, Ne sensiz ölümün tadı… Ve dudaklarımda sona bırakılmış , Tek bir cümle var…. “ Sen benim, koynunda can verecek hasretim, Sen benim, sonu ölüm ile bitecek müebbettimsin…”

Mesaj Sayısı : 35 Kayıt tarihi : 20/04/07

Anam burası beni bozar :p güzel gidion xar devamını bekleriz Very Happy

Kirli Kral Mesaj Sayısı : 87 Kayıt tarihi : 01/04/07

Xar demeyin düzecem haa Very Happy

Hemen kardeşim, sen istersin ben yazmam mı Very Happy

Kirli Kral Mesaj Sayısı : 87 Kayıt tarihi : 01/04/07

şimdi içimden karışmak geliyor denizlere dek, bütün örtündüklerinin altına gizlemek istiyorum eteklerimdeki taşları..
artık teşir etmiyorum, yalanmış’ık, uydurma bir masalmış’ık, (bişiler varmış heralde) aldırmış’ık _önemsemiş’ik yani_ ya da koparıp atmış’ık, yerine bişiler asmış’ık..
yok teşircilik tenimde, içim artık bir izbe, hiçbir şaşa barındırmıyor gövde/hanesinde..
içinden hiçbir kelime geçmiyor..
ki değmiyor gözlerime..
acı’malı mıyım? yani acıtsın mı ki?
kim ki?
kimim ki?
düşünmemeyi başarabilir mi gerçekten bana söylediği gibi?
yo hayır düş’ünme.. yo hayır, sakın düş’ürme..
düş’ten örme, gökten düşme bir elma sapı,
ardında bir izbe ve önünde soru işaretlerine açılan bir kapı..
bi de sapı.. (yo hala elmanın…)
içimi sıkan, içine taşan, kaçıran ve kelimelerden yoksun bişeyler var mı sandığım kadar?
sandık’ım yani..
içine her türlü ağlamayı ve her türlü beklentiyi kapayıp pandoramla yanyana koyduğum hani..
yani içine tıkış pıkış benzerliğimizi teptiğim.. ve üstüne oturup seni gülerek beklediğim sandı’ğ’ım..
bir de sen mi haklısın; insan hep gidince mi kelimelere rastlar?
yoksa sadece (kelimelere sarılıp uyuyacağım bu gece yani) yeni bir yatak buldum diye mi ; beni ırmaklara kavuşturacak?
alakasız gibi değil mi? ama bazı kelimelerde sessiz yumuşaması var, bazı cümlelerde sesli benzeşmeleri ya da hatırlamadığım bir dolu dil bilgisi işte.. (hepsini hatırlamam gerekli_ki sana gelen yol yine kelime öbekli_)
ah harfler, sesler, dil bilgisi….
kelimelerin efendileri.. _oysa noktalama işaretlerimiz ne çok azalmışlar öyle değil mi?_
öyle değil mi?
ne soru ama..
(bence) öyle (sence)/(yoksa) değil mi?
masal anlatasım varrrr masalllll……
inandığım bir tane ve en elmalısından varken _bir dolu kafaya düşüp, bir sürü kabahate mahal verecek ve yasak olan hani; “aynı aklın istediği”_ işte tam/en iyi zamanı “şimdi” ; masal anlatasım var..
daha da söylenecek ne dolu şey var
_ya da evet birşey söylemek de gerekmez bazen.. Susmak da bir gereklilik söylemek kadar…_
ne diyordum?
hah…
daha da söylenecek ne dolu şey var
ama
hayattasın hala, hayatındayım da (hem)..
hayatta olduğun kadar olmasan da (hayatımda) başka hayatlardan
_tutunman için uzatmıştım zaten; hala cama değmeyen ellerimi.. boşluğa uzanan, hani o sokak lambasının hemen altına doğru ve üşüyen belki soğuktan…._
tutundun bi yerine içimin biliyorum bi şekilde, şekilde, şekilsizce, icap ettiği kadar ve hatta etmese de,
diyecektim ki sadece;
kal…

sadece bu kadar..
_yoksa bu bir masal “dinletisi” olmayınca “anlatısı” neyim’iz’e yarar?_