Genç Çağ v2

Büyücüler Kuşansın, Kılıçlar Bilensin, Yolculuk Başlıyor!
Orta Dünyanın Tam da Ortasına.
Derinlere.

İnsanoğlunun Atarnath diyarında hüküm sürmeye başlamasından çok önceleri ejderhalar gökyüzünde azametle süzülmekte, dünyanın idaresini ellerinde tutmaktaydı. Ancak sonra büyücüler, bütün büyüsel gücün toplandığı kaynak olan İmkansızlık Çeşmesi'nin onlara sunduğu gücü kullanmakta aşırıya kaçtılar. Onların bu güce susamışlığı büyünün dağılmasına ve Boraw liderliğindeki yaratık topluluğu Yanık Sancak’ın dünyaya gelmesine neden oldu. Yaratıkları durmak bilmez yıkımını engellemek için ejderhalar bütün güçleriyle savaştılar ve bundan sonra yeni bir çağ başladı. Bu çağda genç ırklar; elfler, cüceler ve insanlar hüküm sürecekti.

Genç ırkların çağı yeni kötülüklere sahne olacaktı. Önce troller, goblinler ve sonra orklar dünyaya yıkım ve kan getirdi. Uzun yıllar boyu sadece savaş vardı. Sonunda insanlar, elfler ve cüceler ufukta zaferlerini görmeye başladılar. Artık orklar iskân bölgesi denilen kamplarda toplanmaya başlamış, troll ve goblinlerin sayısı önemsenmeyecek kadar azalmıştı. Ancak şimdi bu sorunsuz günler ebediyete kadar varolmayacaktı. İnsan krallıkları arasındaki anlaşmazlıklar büyük Vantorillon İttifakı’nı dağılma noktasına getirmişti. Dalaran diyarındaki büyücüler konseyi Nerih Jor’un büyücüleri şimdi hem bu duruma bir çözüm bulmaya çalışıyor hem de yeniden güç topladığı söylentileri yayılan "Boraw birlikleri" dedikodularının aslını araştırıyordu. Lakin ne yazık ki, bu söylentiler dedikodudan ibaret değillerdi.

Boraw ve soyundan gelen üç ork savaşçısı hayli zaman önce iskân bölgesinden kaçmış, bu durum, kellesinden olma korkusu duyan bölge muhafızları tarafından yalanlanmıştı. Bu yalan, zamanla kuyruk kazanıp, dünyanın dengesini sonsuza kadar değiştirecek kanlı bir isyana önayak olmuştu. Artık kara yaratıklar, azımsanamaz bir popülasyona ve sık sık meydana çıkar hale gelmişti. Üstelik Vantorillon İttifakı’nın topladığı savaşçı birlikler bu isyankar topluluklara yetemez durumdaydı. Yeni bir yaşama cabası için Vantorillon Konseyi toplantısı sırasında yedi üyenin yedisinden de aynı fikir çıkmıştı. "Elit kimselerden oluşan, küçük fakat bastırılamaz bir kardeşlik yaratmak."

Lakin bu duruma karşı ayakta kalabilecek kişilerin seçimi konusunda uzun uzun düşünülüp, üstünde tartışılması gerekmekteydi.

...

İki uzun gecenin ardından, üçüncü günün güneşi yeryüzünü aydınlatmaya henüz başlamıştı ki kesin karar verilip, mührü vuruldu. Bu kimselerin eline ulaşması amacıyla; üç beyaz baykuş, bileklerine minik parşomenler asılarak, hedef kişilere doğru kanat çırpmaya başladılar. Parşomende kısa fakat öz bir kaç kelime bulunuyordu.

Vantorillon Konutu'na çağrılıyorsunuz. Kısrak yıldızının, dolunay etrafında dans ettiği gece.

Haber o uğursuzun camın önünde gözlerini dikip delercesine bakışlarıyla beni uyandırmasıyla başladı. Lanet olası yatak... Bir gün olsun uyandığımda bütün vücudumu ağrıtmak yerine farklı bir amaca hizmet edemez misin? 
Saçlarım... Eğer bir tanrı var ise gerçekten aciz bir adam. Bir fırçanın yetisini taşıyamayan bir tanrı sadece erkek olabilir. Yarısı kırık aynadan yüzüme bakıp bir doz daha erotomani alıyorum bedenime. Kuvvetli olduğunu düşündüğüm kollarım yegane övünme nedenim. Ben demiyorum. Sabahtan akşama eğip büktüğüm demirler de bence aynı fikirdelerdir. Bir ortak daha var tabi. Hala o rahatsız edici sesleri çıkarıp camın önünde beni süzmekle meşgul olan baykuş.

Gözlerimi açıyorum, heryanımı alevler almış. Feryat eden insanlara bakıyorum anlamsızca, yanımdan geçip gidiyorlar. Arkamı döndüğümde o leş kokulu yaratıkla göz göze geliyorum. O an yayıma sarılmak istiyorum ama...
 Uyanıyorum, yine şu berbat rüya... Odamın içine göz gezdirirken perdenin dans edişine, ateşin duvara yansıttığı gölgelere ve daha birçok anlamsız şeye dikkat ediyorum fakat bunların hiç biri dikkatimi dağıtmaya yetmiyor. Rüyamda gördüğüm alevler hala beni terletmeye devam ederken geceye uzanan balkonuma çıkıyorum. Serin havanın yüzüme çarpması beni kendime getiriyor. "Yine" diyorum kendi kendime "yine gecenin şafakla birleşmesini göreceğim."
Yatağıma yönelirken uzakdan gelen ve gecenin siyahında bembeyaz parlayan o baykuşu görüyorum. Oldukça uzak olmasına rağmen keskin gözlerim bileğine bağlı olan parşomeni görebiliyor ve yaklaşmasını bekliyorum. Nazikçe bileğindeki küçük notu alıyorum ve okuyorum.
"Vantorillon Konutu'na çağrılıyorsunuz. Kısrak yıldızının, dolunay etrafında dans ettiği gece."

Kalemin topraklarında yalın ayak yürümekten her zaman keyif almışımdır.

Yine bir önceki sabah gibi; kumaştan yapılmış, hafif ve şık, zifiri lacivert -güneşin kaybolduktan sonra, ufukta yeniden can bulmasına izin verdiği tonu- giysilerimle birlikte mis gibi huzur kokan topraklarımda yürümekteydim. Çocuk yaştan beri alışkanlığım olan pipomu tütünle doldurup, ateşe vermiş, manzaranın güzelliğinin tadını çıkartıyordum. Derken içime korkunç bir umutsuzluk doluştu. Ardından güçlü yıldırımlar, kıvılcımlar ve yangın. Henüz dilimden lanet sözcükleri çıkamamıştı ki karşımda o pis yüzü gördüm. Boraw.

Elimdeki pipoyu atmış ve öne doğru atılmıştım. Ork savaş liderinin 10 adım kadar ötesinde aniden durdum. Kollarımı hafifce açmış, dizlerimi bükmüş ve boynumu hafifçe içeri çekmiştim. Derin nefes alışverişim yüzünden burun deliklerim büyüyüp, küçülüyordu.

Ne istiyorsun?! diye kükredim.

Cevap vermemişti, lakin elinde dev gibi bir gürz belirmişti. Gürzü gökyüzüne kaldırdı ve yere doğru şiddetle indirmeye başladı. O sırada arkadan çarpan bir şimşek adeta dile geldi. İNTİKAM!

...

Kan ter içinde uyanıverdim. Bu afyonun henüz rüyadayken patladığı uykulardan biriydi, hemen ayaklandım. İçi oyulmuş ve suyla doldurulmuş taşın yanına ilişip, ellerimi içine daldırdım. Soğukluğu bileklerimde hissettiğimde, gözlerimi kapattım ve defalarca avuç dolusu suyu yüzüme çarptım. Uzun süre doğrulmadım, ta ki su durulup yansımamı net bir şekilde görene kadar.

Kara gözlerimle, göz göze gelmemi engelleyen, uzun beyaz saçlarımı parmaklarımla sırtıma taradıktan sonra doğruldum. Kaslı vücudumda süzülen soğuk suya aldırış etmeden, belimden altımı bir kuşakla örtüp, geniş ve uzun kapıdan balkona çıktım. Beni karşılayan baykuş dikkatimi çekmişti, tabi ayağına iliştirilmiş parşomenden daha fazla değil. Nazikce parşomenin bağını çözdüm ve ruloyu açtım. Kısa ve kadim kelimelerden oluşan metini okuduktan sonra parşomeni tekrar rulo yapıp sol elimin parmakları arasında dolandırmaya başladım. İçine daldığım derin düşüncelerimin pek bir anlamı yoktu. Yüce İttifak bir çağrı gönderdiyse, bunun eşsiz bir nedeni olmalıydı. "Gitmek kaçınılmaz. Değil mi sevgili dostum?" diye mırıldanırken sağ elimle güzel kuşun gagasını okşuyordum.