Genç Çağ

"Elbette elbette, gel benimle Kızıl."

Bize ayrılmış konuta yanımda Lyra ile birlikte girdik ve dosdoğru her yanı parlak mermerlerle kuşatılmış odanın önünde durduk. Kapısındaki ışık elf hanımına, Rica edersem sıcak su hazırlar mısınız, Lady'nin ihtiyacı var.

Ardından Lyra'ya döndüm ve bir kaç kelime ekledim.

"Temizlenme faslın bittikten sonra, seni bu yoldaki silah arkadaşlarımızla tanıştıracağım. Ardından konsey üyelerine durumu bildirmemiz faydalı olacaktır. Hemen karşı odada bekliyor olacağız seni."

Sıcak su dolu derin kaplarla gelen iki nedimeye nazikce selam verdim ve Lyra odaya girip, kapıyı kapattığında bende gece elflerinin bulunduğu odaya yollandım. Odaya vardığımda, içeriden gelen mırıltılar nedeniyle çekinmeden kapıyı tıklatıp birkaç saniye sonra içeri girdim. Qoarat pencerenin önünde, Alatariel ise yatağının üzerinde bacak bacak üstüne atmış yayıyla uğraşıyordu. Beklemeden konuşmaya başladım.

"Sizinle tanıştırmak istediğim birisi var. Rica edersem hazırlanıp, kütüphanede benimle buluşur musunuz?"

Ablama yaklaşıp "Görelim bakalım tanışacağımız kimin nesi?" diyorum. Cevabı gitmeyi reddetmek yönünde olsa da ben gitmeye kararlı, konuşamasını bekliyorum..

Merak, en baskın duygularımdan biri haline geldi. Şimdi ise bizle tanıştıracağı bu kişiyi merak etmeden edemiyorum. Odada bulunduğu dakika içinde onunla göz teması kurmadım. Nedenini kendim bile anlamıyorum desem yeridir. Kardeşim yanıma geliyor ve kapıdan henüz çıkmış olan bu insanın duymaması için elfçe konuşuyor.

-Görelim bakalım tanışacağımız kimin nesi? Sözleri katı ve kesin. Çoğu zaman o benim abimmiş gibi hissetmemi sağlıyan bu otoritel elfe bakıyorum. Bazen onu kıskanmamı sağlıyor.

Hazırlanıcak birşey yok o yüzden odada bir kaç dakika oturmayı tercih ediyorum. Kardeşim ise odadan çıktı belki kütüphanede ki yada herhangi bir yerde ki havayı soluyordur.

Yeterince olduğuna inandığım bir zamandan sonra kendi hızımın şaşılacak derecede altında bir hızla odadan çıkıp kütüphaneye ilerliyorum.

...

Kütüphanedeki kısa bekleyişim ardından Qoarat kütüphane kapısında belirmişti. Bir zaman sonra Alatariel yanımıza ilişti. Çok beklememiştik ki kütüphanen kapısı tekrar açıldı. Bloodelf temizlenmiş bir şekilde kütüphaneye girmişti. Ayağa kalktım ve Lyra'nın yanına gelerek, nightelflere bakışlarımı çevirdikten sonra tanıştırma kelimelerini dile getirdim.

"Qoarat... Alatariel.. Sizleri uzun süredir tanıdığım biriyle tanıştırmaktan gurur duyuyorum. Lyra Alléria! Kendisinin varlığı bize büyük güç kazandıracaktır."

Hah!. İşte bir merak konusu daha bu dişinin kim olduğunu neden burda olduğunu merak ediyorum. Üstelik çağırılmamışken. Ama bu insan bize fayda sağlayacak diyorsa ona güvenmek zorundayım. Bu kadar bilgi vermesinin bize yeticeğini -bizden çok benim merakıma- düşünüyor olabilir ama ben daha fazlasını bilmeliyim.

"Eski bir dost, güvenilir bir savaşçı." Suratıma bir gülümseme yayılıyor. Buna ne kadar ihtiyaç duyduğumuz göz önüne alınırsa bu iyi haber. Burda olmasından memnun olmasam da. Gözlerimi doğrudan bu dişiye dikiyorum. Ona sormak istediğim bir kaç sor var ama bekleyebilir. İnsana dönüp "Öyleyse hemen konsey üyelerine bu yeni haberi iletmelisiniz Xar" diyorum gözlerimi kapatarak.

Gerçekten bunu hiç beklemiyordum. Bloodelf. Ortak ırkta olsa da kendi klanlarını kuran asil elfler...

Ne diyeceğimi bilemeden başımla selam veryiyorum,aynı tepkiyi almayı bekleyerek. Kardeşimde sevmemişcesine bakıyor. Nedenini az buz tahmin ediyorum. Ah benim sevimli ablam!

Hafiften başımı eğerek iki elfi de selamladım.Bakışlarındaki hoşnutsuzluk beklemediğim birşey değildi ve dokunmadı da.

Sadece bakışlarında daha farklı birşeyler algıladığım dişi elf dudaklarımda ufak bir tebessüm oluşturduEvet Xar her zaman Xar'dı ve ben onu en iyi tanıyan birkaç kişiden biri olarak yine yanılmamıştım anlaşılan ...

"Alatariel , Qoarat , sizi tanımak ve birlikte çalışmak benim için bir keyif olacak.Ve Zarif hanım haklı Xar bir an önce konsey ile görüşmemiz en iyisi olacak sanırım."

"Baş üstüne Alléria."

Diye mırıldanıp, kolarımı hafifce iki yana açıp, boynumu eğdim. Nightelflerin gelmeye yeltenmemesi üzerine Lyra ile meclis binasına doğru yollanmaya başlamıştık. Yüzümde hoşnut bir ifade bulunsa da konsey üyelerinin tepkisini merak etmiyor değildim. Her neyse, düşüncelerimden sıyrılıp yavaş adımlarla ilerlerken az biraz sohbete niyetlendim.

"Eee Kızıl. Anlatacak hiç bir şeyin yok mu?" dedim ve gülümsedim.

"Benim hayatım fazla sakinleşmişti son zamanlarda,ve her sakinlik dönemi gibi senin bir çağrınla daha mahvoldu.Tabii ki henüz bundan şikayet edecek kadar yaşlanmadım."

Gülümseyerek yüzüne baktım.Yürümeye devam ederken birden onun anlatacak birşeyi olup olmadığını sormadığımı farkettim.

"Ee Xar senin hayatın nasıl?Anlatacak birşeyin yok mu?Hiçbir şey yok ise şu güzel Alatarieli tavlayabildin mi onu anlat.Aramızda birşey olup olmadığını merak ediyor gibi göründü bana."

"Açıkcası farklı bir hanım. Güzelliğine söylenecek söz yok lakin, bugünlerde zihnimi fazlasıyla kaplayan bir durum var Lyra. Bunu seninle paylaşmak için can atıyorum esasen."

Duraklamadan konuşmaya devam ettim. Yürürken yerdeki topaklanmış topraklara basıp parçalamaya özen gösteriyordum. Ardından bu boş uğraştan vazgeçip, kısık gözlerle bakışlarımı önüme çektikten sonra ekledim.

"Görev sonunda başarılı olursak, insanlığımı geri alabileceğim!"

Xar'ı kolundan tutup durdurdum ve gözlerinin içine baktım.EskiXar olmayı nasıl da istiyordu.İki halini de bildiğim , iki halini de sevdiğim bu adamın gözlerini hiç bu kadar umut dolu görmemiştim.simsiyah gözleri -insanken yemyeşil olan o gözler-hiç bu kadar güzel parlamamıştı.İstemsiz olarak gülümsedim.İçimden boynuna atılmak geliyordu.Mutlu olmak ona yakışıyordu ve herşeye rağmen hakkıydı.

Düşündüklerimle söylediklerim her zaman olduğu gibi çelişiyordu.

"Belki de bu görevin tamamlanmasına engel olmalıyım.Senin güçüne olan bağlılığını herkesten iyi bilirim.Güç için herşeyi riske atabilirsin sen,şimdi sırf eskiye dönmek için gücünü feda edebileceğinden emin misin Xar?"

İfadem ciddileşmişti yine de içimdeki sarılma isteği sürüyordu.Az sonra alacağım tepkiden emin olamadığımdan kendimi tuttum ve bekledim.

"Hiç bu kadar emin olmamıştım Kızıl. Aynaya baktığında kendi yüzünü görememenin acısını öğrendim ben. Tanrılara yalvarıyorum ki en ezeli düşmanım bile bu acıyla cezalandırılmasın."

Bir anda öfkeye kapıldığımı ve gözümün karardığını farkettiğimde hafifce sendeledim ve kendime geldim. Neyse ki sabit duruyorduk.

"Bu güce bağlıyım fakat kendime daha bağlıyım. Başlarda önem vermiyordum, hayatta kaldığım için şükretmekteydim fakat, farklı bakışlara odak olmak artık canımı yakıyor."

Gülümsedim ve ekledim.

"Beni anlıyorsun değil mi Kızıl?"

Yaklaşıp sımsıkı sarıldım ve gözlerimi gözlerine diktim.Ne kadar öyle durduğumu ben bile bilmiyorum.Sadece fısıldadım.

"Sana baktığım zaman hep aynı kişiyi gördüm,değiştiğini zannediyorsun,belki başkaları da öyle ama ben hala sende aynı insanı görüyorum Xar."

Birden karar vermiş olduğu bir konuda fikrini değiştirmeye çalışıyor gibi hissettim, halbuki istediği bu ise har zaman yanında olacaktım.Bu yüzden devam ettim.

"Yine de her zamanki istekleri bitmeyen o adamsın işte.Şimdi de eski haline dönmek istiyorsun.Pekiyi o zaman.Her zaman yanında oldum , doğrularında da yanlışlarında da.Ve şükürler olsun ki bu isteğin diğerleriyle kıyaslanınca o kadar da yanlış görünmüyor."

"Ve seni anlıyor muyum?Tabii ki anlıyorum beim de en az senin kadar zor isteklerim oldu ve hepsini de beraber başardık."

Gülümsedim ve kollarımdaki hanımın belinden ellerimi kurtarıp, şakaklarına düşen saçlarını uzun sivri kulaklarının ardına taradım. Ardından da sol elimin işaret parmağıyla, güzel burnuna hafifce vurduktan sonra mırıldandım.

"Hadi meclisle yüzleşelim"

Lyra hiç konuşmadan kabul etti ve parlak merdivenleri hızla ardımızda bırakmaya başladık. Merdivenlerin sonundaki kapının önüne geldiğimizde bu sefer sorgusuz sualsiz, büyük kapılar açılmaya başladı. İçerdeydik.

...

Oda içerisine mistik bir müzik doluştu ve hemen ardından meclis üyeleri yine aynı maskeleriyle koltuklarında belirdi. Nefesimi toparlayıp söze girecektim ki ortadaki sis bulutu dile geldi.

-Her şeyi biliyoruz Oridiuxar. Sorgulamaya ihtiyacımız yok. Esası gerekirse, Lady Alléria'yı bu göreve çağırmak bizimde niyetimizdi, lakin sizin geçmişinizdeki kötü anı nedeniyle içinizden birini seçmek daha uygun olacaktır diye karar verdik. Lakin bu kararın yanlış olduğunu farkediyoruz.

Sesler kesilmiş derin sessizlik boy göstermişti. Fakat biz net bir cevap alamamıştık. Neyse ki sessizlik kısa sürdü.

-Kararınızı destekliyoruz. Lady Alléria, an itibari ile kardeşlik üyesidir.

...

Zaman geçmiş, konsey binasından ayrılmıştık. Lyra görev mekanlarını gayet iyi bildiği için, Biz bu binadan ayrılırken; haritalara gereksinim duymadan planın işleyişini anlattım. Şu an Kardeşlik Üyeleri tekrar kütüphanede bir araya gelmişti, lakin uzun süredir sessizlik hakimdi. Bir sarmal çıkartıp, ucunu ateşe verdim ve tabakayı Lyra'nın oturduğu koltuğun kol dayanağı üstüne iliştirdim.

Sessizlik artık rahatsız etmeye başladığında can sıkıntısından Xar'ın tabakasına uzandım ve bir sarmal alıp yaktım.Derin bir nefes alıp kendimi o an için dumanla gizlerken konuşmaya başladım.

"Hiç ne şakilde hareket edeceğiniz üzerine konuştunuz mu bilmiyorum,Xar'ı ne kadar tanıyorsam da ikiniz benim için yabancısınız,en azından şimdilik.Beraber bir göreve atılacaksak birbirimizin neler yapıp neler yapamayacağını bilmeliyiz diye düşünüyorum.Ketum ya da gizemli olmak güzeldir ama başarı bir grupta öncelikle yandaşlarını tanımakla elde edilebilir.Bu sayede neyi başarabileceğimizi neyi başaramayacağımızı daha iyi tahmin edebiliriz."

"Ben ateşi severim ve kullanırım.Bu konuda iyi olduğumu inkar etmek fazla mütevazılık olur ama konu yakın dövüşe gelince çok da başarılı değilimBu yüzden arka saflarda durup ateş savaşçılarımı öncü olarak yollayabilirim.Tabii ki onların da yanımızda kalma süreci kısıtlı olacak yine de yeteceğini umuyorum.Ki biraz uzak bir mesafeden savaşmayı ben de sürdürüyor olacağım.Bunun dışında çok sıkışırsak yapabileceğim birkaç sürpriz oyun dışında elimde birşey yok.Tek alanda iyiyim bu belki basit gelebilir size ama bu konuda en iyiyim.Bu yüzden gönül rahatlığıyla bana güvenebilirsiniz diyebilirim."

"Eğer kendi aranızda ne şekilde savaşacağınızı planladıysanız ve beni bu özelliklerime göre düşündüğümden daha iyi bir yere yerleştirebileceğinizi düşünüyorsanız her zaman yeniliklere açığım."

Hmm fazla mı uzun konuşmuştum?Yine de gereksiz olduğunu zannetmiyorudum.Sessizce cevap bekledim.

Sanırım an, yapabildiklerimizi anlatma anı. Tamam, uygun.

"Öncelikle savaş alanında beni düşünerek dikkatinizin dağılmayacağını belirtebilirim. Elektrik auram sayesinde, konsantrasyonum tam olduğu sürece kendimi güvende tutabilirim. Maalesef sadece kendimi."

Sözlerimin arasında burnumun üst kısmı kaşınıyor, kör gözlerimin üzerine bağladığım siyah kumaşı ellimle hareket ettirerek tekrar konuya dönüyorum.

"Savaş sırasında yakın dövüşteki becerimden sonra sizlere en faydalı olacak yeteneğim ilizyon yeteneğim. Kendi silüetimi yaratabilirim ve düşmanları istediğimiz noktaya sürebilirim. Fakat bunu yaparken odak noktam tamamen ilizyon olacağı için zarar görmeyeceğim bir noktada bulunmam gerekiyor."

"Ve anlık artan hızım sayesinde kısa mesafeli teleport yetisine sahibim. Bu da acil durumlardaki çıkış kapısı olmamı sağlıyor."

Sözümü bitirmenin verdiği rahatlıkla arkama yaslanıp konuşmanın seyrini dinlemeye koyuluyorum.

Söyledikleri üzerinde çok fazla düşünmüyorum bu dişinin sözleri içimde savaşa olan arzumu kamçılıyor. Yeteneklerinin eşsiz olduğuna kuşku yok. Ses tonundaki hakimiyet ise ona saygı duymamı sağlıyor. Evet birbirimizi tanımalıyız.

"Sizin de tahmin ettiğiniz üzere yayıma aşinayım. Sanırım o ayrı bir silah değil bir uzvum. Oklarımın etkileri oldukça geniş. Ayrıca Lady Alléria sizin tam tersinize buzla aram iyidir. Buz oklarım ve bunları uzak mesefade kontrol etme yeteneğim var. Kısa mesefade teleport yeteneğim, çok kullanmasam bile işimize yarayabilicek yetenekler arasında. Yakın dövüşte iste yeteneksiz sayılmam. Aslında bu biraz mütevazılığa kaçıyor sanırım" durup gülümsüyorum."Evet, yakın dövüşte de iyi olduğumu düşünüyorum. Ayrıca içine girdiğimiz zor durumlarda işimize yaricak bazı yeteneklerim de bulunmakta"

"Ben Lyra'nın elemental yaratıkları yanında yer alacağım. Çeşitli savunma yetilerine sahibim"

Soluksuz ve beklemeden söze girmiştim. Az önce kurduğum cümlenin fazla kapalı olduğunu farkettiğimde oturduğum koltukta doğruldum ve detaya indim.

"İki çeşit auraya hakimim. Birisi Vampirik aura, bu her daim benimle ve zihnim kapalı olsa da aktif olan bir yeti. Saldırdığım ve zarar verdiğim düşmanların kaybettikleri yaşam enerjisinin bir kısmını kendi bünyemde toplayabiliyorum."

"Diğer auram ise rakibimin korkusundan beslenmemi sağlıyor. Ne kadar korku, o kadar fazla güç."

"Bir de Kefaret Bakışı'na sahibim. Gözlerimdeki karalığın derinlerinden gelen büyük bir acı. Bu acıyı rakibime hissettirebiliyor ve bu acı, iradesi zayıf kişilerin ruhlarını kaybetmelerine neden oluyor. Lakin bu yeteneğimi savaş sırasında kullanmam oldukça güç."

"Son..." diyip sözümü kestim. Çok zaman önce keşfettiğim fakat gerçekleştirmeyi başarsam da, kontrolümde tutmayı hiç bir zaman beceremediğim bir yetimi dile getirecektim. HAYIR. Bir daha asla kullanmayacağım. diye içimden geçirirken Lyra'nın yüzüne suçlulukla bakıyordum.

O an aklıma birşey geliyor. Madem bu görev için üç kişi yetiyordu bir dördüncüye daha neden yer açtık? Yada mağdem bu görev için dört kişi gerekiyordu, konsey neden buna gerekli şekilde davranmadı. Fark ediyorum ki ihtiyacın bir sınırı yok. Ne kadar kalabalık okadar iyi. Buraya geldiğimizden beri aklıma gelmiyen korku içime düşüyor. Tehlike... Kendimi pek umursadığım söylenemez. Hiç bir zaman gerekli kadar bencil olmadım. Lakin kardeşim bambaşka bir konu. Bambaşka korkular...

Tam ağzımı açıp odama gitmek için izin istiyecekken kardeşim söze giriyor.

Oturduğum yerde keyifle gülümsediğimi farkedip, bu ifademi anında suratımdan siliyorum. Fakat artık eminim ki meclisin istediği yenilmez kardeşlik için en doğru kişiler şu an odanın içinde. Ayağa kalkıyorum ve ilk defa tüm odadakilere -insana bile- başımı eğerek selamımı sunuyorum.

"Yola çıkmak için iki gecemiz var, detaylarla zihnimizi yoracak iki uzun gece daha. Güneş batmak üzere ve gece beni çağırıyor."

Daha fazla uzatmıyorum ve kütüphanenin kapısını açıp dışarıya bir adım atıyorum. Fakat dilimde dolanan ve çıkmak için yalvaran bir cümle var. Tekrar arkamı dönüyorum ve beceriksizce konuşuyorum.

"Herbiriniz şanına yakışır savaşçılarsınız, kardeşliğimize güvenim tamdır."

Cevap beklemiyorum, gülümsüyor ve odadan ayrılıyorum.

"Seni ve kardeşini artık tanıdığıma inanıyorum Alatariel.Ve bundan gerçekten mutluluk duydum.Bir kişinin güçlü ve zayıf yanlarını bilmek en büyük avantajdır bir dost için de bir düşman için de."

"Ve gerçekten düşman konumunda olmadığımıza gerçekten seviniyorum"

"Artık Qoarat da gittiğine göre vakit dinlenme vaktidir sanırım."

Hafifce selam verip Xar ve Alatarieli başbaşa bırakıp odamı bulmak için dışarı çıktım.

Bu iki elfin arkasından bakakalıyorum. Kısa bir süre sonra kendimi toparlıyıp başımla insanı uğurladıktan sonra geldiğim sessizlikte odadan çıkıyorum. Bu hareketimin çok kaba olduğunu yapmadan önce fark etmeme rağmen kendimi engellemedim. Nedeni belkide huysuzun teki olmamdır. Ama o odadaki konuşmalar hiçte hoşuma gitmemişti. Belliki herkeste anlattıklarından fazlası var. Birşeylerin gizli kalması hoşuma gitmeyenler listesinin- ki bu oldukça uzun bir liste- en başında yer alıyor.

Odama doğru ilerledim. Tabiki odamda uyumicağımı biliyordum. Kim bilir hangi ağacın tepesinde günü seyre dalıcam.

Bir süre odada yalnız oturduktan ve bir sarmal daha tüttürdükten sonra -tabakam boşalmak üzereydi.- ayaklandım ve boşalmış tabakamın kapağını açıp kapatarak kütüphaneden çıktım. Odama doğru yürürken, ani bir adımla durdum ve gerisin geri konuttan dışarıya doğru yollandım.

Konuttan çıkmıştım. Fakat etrafında turlamaktaydım. Bakışlarım konutun dört bir yanında farklı büyüklüklerde olan balkonlardaydı ve neredeyse tam bir tur attıktan sonra, Lyra'yı balkonun birinin korkuluklarına çökmüş, ayaklarını dışarı sallandırırken gördüm ve kısık bir şekilde seslendim.

'Ppşşşşşt'

Beni görmüş ve hafifce öne doğru eğilmişti.

"Gel hadi ufak bir tur atalım."

Tabii ki uykum gelmemişti.Bir süre sonra kendimi balkonda oturmuş Xar'ın tabakasından aldığım son sarmalı yakmış buldum.Derin nefesler çekerken dumanın aldığı şekillere dalmak keyifliydi ama malesef o da bitti.Sıkıntıyla ayaklarımı sallarken bir ses duydum.

Xar.

"Gel hadi ufak bir tur atalım."

Cevap vermeme gerek yoktu.Koşarak yanına indim ve yürümeye başladık.